Z piaszczystego materiału, który prądy morskie deponowały u wybrzeży lądu, wiatr kształtował wydmy, stopniowo zasiedlane przez pionierskie rośliny i zwierzęta. Z czasem wyrosły bogate lasy liściaste, które chroniły ląd przed silnym wiatrem i falami sztormowymi nieustannie modyfikującymi kształt Mierzei. Jednakże nie tylko siły natury wpływały na zmianę wizerunku tego skrawka lądu. Na przestrzeni kilku ostatnich stuleci ogromnych zmian dokonał człowiek. To za jego sprawą dziś w lasach Mierzei króluje sosna, posadzona w miejsce rosnących tu niegdyś potężnych buków, grabów, dębów i lip.

Z pewnością dziś Mierzeja Wiślana zachwyca bogactwem przyrodniczym, kulturowym oraz krajobrazowym, a wszystkie dzięki powstałemu w 1985 r. Parkowi Krajobrazowemu „Mierzeja Wiślana”. Jego największym atutem jest urozmaicony krajobraz, którego dominującymi elementami są czyste lasy z malowniczą mozaiką roślinności, potężne wały wydmowe, na których wciąż często spotykany jest symbol polskiego wybrzeża – mikołajek nadmorski i oczywiście szerokie, piaszczyste plaże. Na każdym kroku towarzyszą nam ptaki – krzykliwe mewy i rybitwy nurkują w poszukiwaniu ryb, bieliki i myszołowy szybują wysoko na niebie, sieweczki i biegusy uwijają się na plażach. Jednak najsłynniejszy przedstawiciel niezwykle licznej awifauny Parku to z pewnością kormoran czarny, którego największa w Polsce kolonia lęgowa, znajduje się właśnie na Mierzei Wiślanej w okolicach Kątów Rybackich.